ภาพด้านหน้าของวิหารโคมคำ วัดพระธาตุเสด็จ
[ที่มา : วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. วิหารล้านนา, กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2544, หน้า 196]
ภาพวิหารโคมคำ วัดพระธาตุเสด็จ ค้นเจอที่หอจดหมายเหตุแห่งชาติ น่าจะเป็นช่วงเวลาบูรณะ เมื่อราวพ.ศ.2500
[ที่มา : หอจดหมายเหตุแห่งชาติ]
รายละเอียด
วัดพระธาตุเสด็จเป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่ง ดังปรากฏในตำนานวัดพระธาตุเสด็จ ที่มีการอ้างอิงถึง พระนางจามเทวี และปรากฏในยุคเจ้าหมื่นหาญแต่ท้อง ได้มีพระภิกษุพม่า 2 องค์ เดินทางมาตามหาดอยโผยง แต่ไม่มีผู้ใดรู้จัก พบแต่ต้นขจาวขนาดใหญ่ เหนือเมืองศรีนครชัย และขุดพบ ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ในปีพ.ศ.2014 พระยาติโลกราชได้เสด็จไปร่วมพิธีสมโภชพระธาตุ และทรงให้นามวัดว่า "วัดพระธาตุเสด็จ"
วิหารโคมคำ มีประวัติการก่อสร้างปรากฏอยู่ในตำนานเจ้าเจ็ดพระองค์กับหอคำมงคล กล่าวว่า พระเจ้าหอคำดวงทิพย์เจ้าผู้ครองนครลำปางและราชเทวีได้สร้างวิหารหลังนี้ขึ้นเมื่อ พ.ศ.2366 ล่าสุดได้รับการบูรณะเมื่อพ.ศ.2500
วิหารนี้ตั้งอยู่ในแนวแกนรองของวัด หันหน้าออกทางทิศตะวันออก โดยที่วิหารหลังนี้เป็นวิหารทิศตั้งอยู่ด้านหลังของวิหารหลวงและทางด้านทิศใต้ของเจดีย์ เมื่อเทียบกับวัดพระธาตุลำปางหลวงแล้ว จะอยู่ตำแหน่งเดียวกับ วิหารพระพุทธ
วิหารมีขนาดความกว้าง 3 ห้อง ยาว 6 ห้อง ด้านหน้าเป็นมุขโถงเปิดโล่งไปตลอด ผนังด้านข้าวเป็นผนังปูนเจาะเป็นช่อง ช่วงละ 4 ช่อง ส่วนห้องท้ายวิหารที่เป็นผนังทึบ มีฐานชุกชีประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่เป็นประธาน
แผนผังของวิหารเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มียกเก็จ ออกทางด้านหน้า 2 ช่วง ด้านหลัง 1 ช่วง ที่สอดคล้องกับการลดชั้น ของหลังคาที่ลดด้านหน้า 3 ซด ด้านหลัง 2 ซด และมีการซ้อนชั้นของผืนหลังคา 2 ตับ หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินขอ
ที่มา : วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. วิหารล้านนา, กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2544, หน้า 192-194
วัดพระธาตุเสด็จเป็นวัดสำคัญแห่งหนึ่ง ดังปรากฏในตำนานวัดพระธาตุเสด็จ ที่มีการอ้างอิงถึง พระนางจามเทวี และปรากฏในยุคเจ้าหมื่นหาญแต่ท้อง ได้มีพระภิกษุพม่า 2 องค์ เดินทางมาตามหาดอยโผยง แต่ไม่มีผู้ใดรู้จัก พบแต่ต้นขจาวขนาดใหญ่ เหนือเมืองศรีนครชัย และขุดพบ ผอบบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ ในปีพ.ศ.2014 พระยาติโลกราชได้เสด็จไปร่วมพิธีสมโภชพระธาตุ และทรงให้นามวัดว่า "วัดพระธาตุเสด็จ"
วิหารโคมคำ มีประวัติการก่อสร้างปรากฏอยู่ในตำนานเจ้าเจ็ดพระองค์กับหอคำมงคล กล่าวว่า พระเจ้าหอคำดวงทิพย์เจ้าผู้ครองนครลำปางและราชเทวีได้สร้างวิหารหลังนี้ขึ้นเมื่อ พ.ศ.2366 ล่าสุดได้รับการบูรณะเมื่อพ.ศ.2500
วิหารนี้ตั้งอยู่ในแนวแกนรองของวัด หันหน้าออกทางทิศตะวันออก โดยที่วิหารหลังนี้เป็นวิหารทิศตั้งอยู่ด้านหลังของวิหารหลวงและทางด้านทิศใต้ของเจดีย์ เมื่อเทียบกับวัดพระธาตุลำปางหลวงแล้ว จะอยู่ตำแหน่งเดียวกับ วิหารพระพุทธ
วิหารมีขนาดความกว้าง 3 ห้อง ยาว 6 ห้อง ด้านหน้าเป็นมุขโถงเปิดโล่งไปตลอด ผนังด้านข้าวเป็นผนังปูนเจาะเป็นช่อง ช่วงละ 4 ช่อง ส่วนห้องท้ายวิหารที่เป็นผนังทึบ มีฐานชุกชีประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่เป็นประธาน
แผนผังของวิหารเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มียกเก็จ ออกทางด้านหน้า 2 ช่วง ด้านหลัง 1 ช่วง ที่สอดคล้องกับการลดชั้น ของหลังคาที่ลดด้านหน้า 3 ซด ด้านหลัง 2 ซด และมีการซ้อนชั้นของผืนหลังคา 2 ตับ หลังคามุงด้วยกระเบื้องดินขอ
ที่มา : วรลัญจก์ บุณยสุรัตน์. วิหารล้านนา, กรุงเทพฯ : เมืองโบราณ, 2544, หน้า 192-194
No comments:
Post a Comment